mougañ

Brezhoneg

Verb

mougañ

1. mervel dre ziouer a aer
   • Spered-Bell a ginnige mouga gant ar moged. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 220.)
   • Me a zo prest da vouga gand ar zehed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 371.)
2. mougañ un den: mirout outañ da analat, betek e lakaat da vevel alies
   • [...], hag e voe hogos dezhañ bezañ mouget indane. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 211.)
3. mougañ an tan, ur c'houlaouenn: lazhañ anezho
   • — Mougit e c'houlaouenn ! [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 172.)