mougañ
Mont d’ar merdeerezh
Mont d’ar c’hlask
Brezhoneg
Etimologiezh
Verb
mougañ
- mervel dre ziouer a aer.
- Spered-Bell a ginnige mouga gant ar moged. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 220.)
- Me a zo prest da vouga gand ar zehed. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 371.)
- Mougañ a ri o hastañ evel-se. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 39.)
- mougañ un den: mirout outañ da analat, betek e lakaat da vevel alies
- [...], hag e voe hogos dezhañ bezañ mouget indane. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 211.)
- mougañ an tan, ur c'houlaouenn: lazhañ anezho
- — Mougit e c'houlaouenn ! [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 172.)