kinnige

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kinnig-, pennrann ar verb kinnig, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

Kemmadur Furm
hep kinnige
dre vlotaat ginnige
dre c'hwezhañ c'hinnige
dre galetaat digemm
amreizh digemm

kinnige /kĩˈniː.ɡe/

  1. Furm ar verb kinnig e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
[...] : en tu-hont d'ar feurm, e kinnige ar skol ur c'hamionad taouarc'h evit tremen ar goañv. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 14.)

Troidigezhioù