e-ser

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Araogenn gevrennek savet gant e ha ser.

Araogenn

Gour Furm
U1 em ser
U2 ez ser
U3g en e ser
U3b en he ser
L1 en hor ser
L2 en ho ser
L3 en o ser
D er ser

e-ser /eˈsɛːr/

  1. (dirak un anv-verb) En ur.
  2. (dirak un anv-kadarn) E-pad.
  3. (dirak un anv-kadarn) War-dro.
  4. (dirak un anv-kadarn) E-kichen.
    • Me a fell d'in e tizrofec'h d'ho kêr hag e chomfec'h ermi, e serr ho tud, hep kaout c'hoant ebet ken d'o c'huitaat ! — (Erwan ar Moal, An “Hini Goz” o vont da denna he foltred, Editions FEIZ HA BREIZ, 1913, p. 19.)
    • Hag, e-ser Antor, Kei e vab hag Arzhur e vab perc'hennet, yaouank flamm, int o-daou, peogwir e oant c'hoazh floc'hed. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 47.)
  5. (dirak un anv-kadarn) Gant.

Troioù-lavar

Troidigezhioù