dizroe
Brezhoneg
Etimologiezh
- Savet diwar dizro-, pennrann ar verb dizreiñ, hag an dibenn-ger -e.
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | dizroe |
| dre vlotaat | zizroe |
| dre c'hwezhañ | digemm |
| dre galetaat | tizroe |
| amreizh | tizroe |
dizroe /di.ˈzroː.e/
- Furm ar verb dizreiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a, da skouer) :
- [...]; pa chome Herri da zellet en-dro d'ean, ar c'hi a zizroe warnan en eur harzal. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 7.)
- Gant ur c'hemmadur dre galetaat (war-lerc'h ar rannig-verb e, da skouer) :
- Bemnoz e tizroe da Gerdreskenn e-lec'h ma oa o chom gant e wreg hag e bemp bugel, 'barzh an teuskañ eus lochennoù ar vilajenn baour. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 46.)
Gerioù heñvelster
Troidigezhioù
- galleg : (elle)/(il) retournait (fr) ; revenait (fr)