displegin

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar displeg-, pennrann ar verb displegañ, hag an dibenn-ger -in

Furm verb

displegin /disˈpleːɡĩn/

  1. Furm ar verb displegañ e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
Ar C'haper, a zisplegin d'eoc'h e zoare, ne oa nag eus Kleden nag eus Plogô ; eus an Enez Sizun e oa ginidik. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 130.)
« [...]. Karout a rafen gouzout petra a oar va selaouerien diwar-benn ar pezh a zisplegin d'ezho. » — (Roparz Hemon, An Aotrou BIMBOCHET e BREIZH, Skridoù Breizh, eil emb. 1942, p. 39.)
[...], evel ma tisplegin tuchantik, [...]. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 15.)

Troidigezhioù