dimeziñ

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Verb

dimeziñ /diˈmeː(z)ĩ/ verb gwan (displegadur)

1. Kemer pried, priediñ.
   • Bremañ e vo ret deoc'h dimeziñ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 163.)
   • Ma na zimez ket n'e-nevo ket a luziasennou penegwir n'e-nevo ket a vugale. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 328.)
   • Ma laras na dimezje ken biken nemet kavout a raje unan hag a zereje dezhi en pep tra abidoù eured e wreg kentañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 25.)
2. dimeziñ da unan bennak
   • Ar pinvidig na zimezo ket d'ar paour. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Première Partie, 1966, p. 85.)
3. dimeziñ unan bennak da unan bennak
   • Dimezomp ‘r mevel d’ar vatezh. — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 1, An Oriant, 1868, p. 112.)
   • He zad hen eûs hi dimezet
     D'un den koz ha na garie ket. — (Fañch an Uhel, Gwerziou Breiz-Izel 2, An Oriant, 1874, p. 170.)
   • N’o dimezit ket d’an neb ne blijo ket dezhe. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971.)
4. dimeziñ gant unan bennak

Deveradoù

• addimeziñ
• c'hoant-dimeziñ
• dimezet
• dizimez
• dizimeziñ
• en-dimezet

Krennlavarioù

• Mervel zo ret, Dimeziñ n'eo ket.
• Gant ar c'hoant-dimeziñ e reer tro ar bed, Gant ar c'hoant-kac'hat ne reer ket.

Anv-kadarn

dimeziñ /diˈmeː(z)ĩ/ gourel (liester dimezioù)

1. promesa da eurediñ
   • [...] me oar vat, mammig kozh, ne youlfet ket ober din mankout un dimeziñ ker kaer evit teir barvenn. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 39.)

Krennlavarioù

• Etre an dimeziñ hag an eured e vez an diaoul o redek. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.)
• Etre an embannoù hag an dimeziñ e vez an diaoul o redek. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 312.)