davedon

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus daved- hag -on.

Furm araogenn

Gour	Furm
U1	davedon
U2	davedout
U3g	davetañ
U3b	daveti
L1	davedomp
L2	davedoc'h
L3	daveto/davete
D	davedor

davedon /daˈveːdɔ̃n/

1. Furm an araogenn davet, displeget er c'hentañ gour unan ; d'am c'haout.
   • Va medalennig paour, dired davedon ! — (Kleñved ar medalennou, p. 46.)
   • Deus davedon ! — (Titl ur ganaouenn gant ar strollad EV.)
   • O, pegoulz zistroy-te davedon, ma mestrezig ? — (Taldir, Levr kanaouennou brezonek evit ar yaouankiz, 1900.)
   • Patern. — [...]; rak se, deuit davedon kenta ma c'helloc'h adarre ha pa vefe emberr e vefe ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 46.)
   • [...] : « Gant ma teuio davedon, emezañ div eur bennak bemdeiz, gallout a rafe bezañ degemeret da vloaz er c'hlas eil-izelañ kloerdi bihan Landreger. » — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 37.)
   • Savet e oa diwar he gwele pilhotek ha dont a rae davedon evel da heul he c'homzoù. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 45.)

Troidigezhioù

• galleg : vers moi ^(fr)