chome

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar chom-, pennrann ar verb chom, hag an dibenn-ger -e.

Furm verb

chome /ˈʃɔ.mːe/

1. Furm ar verb chom e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ.
   • Ober a rae kregier e-unan, gant spilhoù kammet, hag e stage buzhug oute, hag e chome da besketa betek an abardaez. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 111.)
   • An holl a dave, hag a jomme sioul, o c'halon o tridal gant al levenez. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 23.)
   • Ne chome ket pell e wenneien en e c'hodell. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 34.)
   • Daoust da se e chome glas ar mor ha digoumoul an oabl. — (Ronan Huon, AR GWENNILI-MOR, Al Liamm niv. 77, Du-Kerzu 1959, p. 407.)
   • [...] hag e chome, er gêr, hec'h-unan-penn. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 18.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) demeurait ^(fr)  ; restait ^(fr)
• saozneg : stayed ^(en)