boufoniñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn boufon hag al lostger -iñ

Verb

boufoniñ /buˈfɔ̃ːnĩ/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. Mont feuls, ober vil d'unan bennak
   • Me n'am-eus ket kemeret ar plah-mañ amañ da veza boufonet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 57.)

Gerioù heñvelster

• gwallgas
• treitouriñ

Deveradoù

• boufonet

Troioù-lavar

• boufoniñ loened

Troidigezhioù

• galleg : brutaliser ^(fr) , maltraiter ^(fr)