ant

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Park aret : antoù (ster 2) hag irvi.

Etimologiezh

Dont a ra dre zispegañ (an ant < nant) eus an henvrezhoneg nant « traoñienn », deuet eus ar ger keltiek *nanto-.
Da geñveriañ gant an anvioù-kadarn nant « gwazh-dour » e kembraeg ha nans « traoñienn » e kerneveureg.

Anv-kadarn

ant /ˈãnt/ gourel, benel a-wechoù (furm vihanaat : antig, liester : antoù, añchoù)

  1. Roudenn hir, strizh ha bas a zigorer en douar troet gant un arar, ur varr, hag all
  2. (Ent strizh) Lodenn izelañ an douar troet gant an arar ; reg
  3. (Dre astenn-ster) Roudenn, garan

Gerioù heñvelster

Gerioù enepster

Deveradoù

Gerioù kevrennek

Troioù-lavar

Krennlavarioù

Troidigezhioù

1. Roudenn zigoret gant an arar
2. Reg (klaz etre daou erv)
3. Roudenn, garan


Saozneg

Etimologiezh

Eus an hensaozneg ǣmete, deuet eus ar ger germanek *āmaitijā.
Da geñveriañ gant ar gerioù em(p)t e nederlandeg rannyezhel hag Ameise en alamaneg.

Anv-kadarn

ant /ænt/ (liester : ants)

  1. (Loenoniezh) Merienenn, merionenn.