garan

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) Kavet en henvrezhoneg (garan).

Meneget er C'hatolikon (garan).

Da geñveriañ gant ar gerioù garan en kembraeg hag en kerneveureg, garanus en galianeg.

Gwelet ivez an doue galian Tarvos Trigaranus (tarv, tri ha garan e brezhoneg).

(Furm verb) Eus karan gant ur c'hemmadur dre vlotaat.

Anv-kadarn

garan /ˈɡɑː.rãn/ benel (liester : garaned (an evn) ; garanoù (an traoù all))

1. (evnoniezh) : Evn tremeniat bras (Gruidae), hir e zivhar, dezhañ ur gouzoug hir ha gwevn hag ur pigos lemm.
2. Ask hir ha strizh kleuzet war-c'horre un danvez (prenn, maen...).
3. Toull hir ha don kleuzet en douar, riboul, garidenn.
   • El lanneg-se a zo (ez eus) eur bern garanou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 171.)
4. Micher. Doare benveg (toneller, kalvezer, munuzer).

Deveradoù

• garanadur
• garanañ
• garaner

Troidigezhioù

• galleg : grue ^(fr) (oiseau) ; rainure ^(fr) , jable ^(fr)  ; galerie ^(fr) , terrier ^(fr) ; jabloire ^(fr) , bouvet ^(fr) (outil)
• kembraeg : garan ^(cy)

• kerneveureg : garan ^(kw)
• saozneg : crane ^(en)

Gwelet ivez

• Ar pennad « garan) » e-barzh Wikipedia

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	karan
dre vlotaat	garan
dre c'hwezhañ	c'haran
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

garan /ˈɡɑː.rãn/

1. Furm kemmet ar verb karout e kentañ gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • An hini a garan, gwechall bihan er gêr — (An hini a garan, kanaouenn.)
   • Breiz, douar ar Sent koz, douar ar Varzed,
     N'euz bro all a garan kemend 'barz ar bed. — (Taldir, Bro Goz ma Zadou, in Dihunamb!, 15^vet niverenn, miz Gwengolo 1906, p. 248-249.)