a belec'h

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus a ha pelec'h.

Troienn

a belec'h : troienn c'houlennata

1. Eus pelec'h :
2. goulenn eeun, gant ar verboù bezañ pe dont peurvuiañ:
   • Daoust a belec’h ez eo? — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 242.)
   • A belec'h e oa deut ar c'hi-ze ?... — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 6.)
   • « A belec’h e teuit ? » « Eus kêr ar Yeoded. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 137-138.)
3. En ur goulenn ameeun
   • Hep gout a belec’h e teuet, — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 1, Pariz, 1890, 1971, p. 126.)
   • — A be vro eo ar priñsezed-se ?
     — Ne ouzer ket mat a belec'h e teuont ; [...] !... — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 25.)
   • Ne ouzon ket piv oc'h, a belec'h e teuit na da belec'h ez it, ha n'em eus ket ezhomm d'her gouzout. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 67.)
   • Ne ouzon ket a belec'h oa deuet an hini a yoa lakaet e penn Sibiriliz ; [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 226.)
4. A-wechoù en droienn eus a belec'h.

Gerioù heñvelster

• a-belec'h
• a-beban
• a be vro
• a-ven
• pe a lec'h
• pe a vro

Troidigezhioù

• saozneg : where from ^(fr)
• galleg : d'où ^(fr)