skeiñ

Brezhoneg

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Verb

skeiñ /ˈskɛĩ/ (skoet an anv-gwan-verb anezhañ) (displegadur)

1. Reiñ taolioù.
   • Erruout a ra e-tal ar c'hastell hag e sko war an nor. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 15.)
   • Pa voe skuizh o skeiñ e paouezas. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 202.)
   • Mamm a oa o paouez lazhañ ar goulou pa deuas adarre betek dimp plik-plok peder roeñv o skeiñ an dour div-ha-div. — (Anatol ar Braz, troet gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 39.)
2. skeiñ un den, pa gomzer eus ur c'hleñved, ur boan
   • ...hemañ oc'h eoniñ, skoet gant an droug-sant, henhont gant trouskennoù ha goulioù spontus, un heug hag ur rukun sellout outo ! — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 54.)
3. skeiñ gant ul loen, gant un den
   • Biskoazh gant ki n’am eus bet skoet. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 242.)

Stummoù all

• skoiñ

Troioù-lavar

• skeiñ arc'hant er mor
• skeiñ piz kras gant Kastell an Tarv

Troiennoù keñveriañ

• skeiñ evel un dall/ur marichal war an annev
  • Skei a rê evel eur marichal war an anne. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 19.)

Krennlavaroù

• An amzer a dro
  An Ankou a sko
• Ret eo skeiñ war an houarn keit ha ma vez tomm
• Ret eo skeiñ war an tomm pa vez ruz an houarn

Troidigezhioù

• galleg : frapper ^(fr) , taper ^(fr)