Anaon

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.
Eilstummoù tipografek Gwelet ivez : anaon

Brezhoneg

Etimologiezh

  • Eus ar galianeg *and(e)dubno- > antumnos : "al lec'h don" > "ar bed dindan an douar" > "ar bed all" > "bed ar re varv". [1] [2]

An hevelep ger galianek en deus roet annwfn, annwn e kembraeg, gant ar ster "ar bed dindan an douar" ivez.[3]. Anaffuon, anaffuon, anaoün a gaver e krennvrezhoneg gant ar ster "eneoù ar re varv". [4]

Gant an Iliz katolik roman hep mar eo bet kemmet ar ster e Breizh, eus "ar bed dindan an douar" da "eneoù ar re varv". Ar ster kristen-se a gaver e Devri end-eeun.

Anv divoutin

Anaon /ãˈnãwn/ liester

  1. Eneoù an dud varv.

Troioù-lavar

Troidigezhioù

Notennoù

  1. Jean-Paul Savignac, Merde à César p. 119 notenn 4, Paris : Éditions de la Différence, 2000 (ISBN 978-2-7291-1323-0)
  2. Georges Dottin, La langue gauloise pp. 227& 253, Genève : Slatkine Reprints, 1991 (ISBN 978-2-05-100208-0).
  3. Geiriadur Prifysgol Cymru
  4. Émile Ernault, Glossaire moyen-breton p. 29, Genève : Slatkine Reprints, 1976 (ISBN 978-2-05-102373-3)