stouas

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar stou-, pennrann ar verb stouiñ, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

stouas /ˈstuːas/

1. Furm ar verb stouiñ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
   • Fañch a stouas e benn, ha ne lâras netra. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 15.)
   • En eur vont e-barz e stouas stumm evel e vreur hag e reas eur zoroc'h gant e alan, [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 73.)
   • Pa voe aet a-raok e stouas Ta da-gaout skouarn e vab. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 12.)
   • Hag echu e gomzoù, e savas war e izili a-dreñv hag e stouas adarre e benn heson. (Bililing !...) — (Langleiz, Enez ar Rod, Mouladurioù Hor Yezh, 2000, p. 20.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) (s')inclina ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) se) pencha ^(fr)