lakaio

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar laka-, pennrann ar verb lakaat, an dibenn-ger -o hag un -i- etrevogalennek.

Furm verb

lakaio /laˈkajo/

1. Furm ar verb lakaat e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
   • — [...] ! Araok mont enn hent, deuz da gemeret eun tamm bara hag amann ; an dra-ze a lakaio bole enn da zivesker. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 219.)
   • Sane. — [...] ? Nan, nan, an den-ze ne lakaio ket e dreid e ti va zad, pe, m'o laka, me a c'hoario kement a droiou kamm d'ezan, ma ranko dizale dizrei da zutal e brulu da venez Are. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 5.)
   • — [...] ?... Daoust ha c'houi ho pefe ar c'hoantegez da skourjeza neb a zavo eur zon bennak, pe a lakaio en pinijenn an hini a gavo eun ton neve ?... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 163.)
   • [...], ha va istor trist a lakaio levenez en o c'halon. — (Jakez Riou, Troiou-Kamm Alanig al Louarn II, Gwalarn niv. 97, Kerzu 1936, p. 71.)
   • — « Gouzout a ran. Mat ! kemer a ran ar bara-mañ ; c'hwi a lakaio anezhañ war ar c'hoch. » — (Jakez Riou, An Ti Satanazet, Skridoù Breizh, 1944, p. 88.)
   • Hemañ, 'vat, goude ma vo ar henta er skol, ne lakaio ket brasoh pout-houarn a-ze war an tan. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 428.)
   • — Mar deu, e lakaio ac'hanon gaouiadez. [...]. — (Gab Milin, Marvailhoù Bro-Leon, Hor Yezh, 1999, p. 48.)

Stummoù all

• lakay

Stummoù rannyezhel

• lakao

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) appliquera ^(fr) , apposera ^(fr) , fixera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) attribuera ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) fera faire ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) mettra ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) supposera ^(fr)