gragailhat

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn gragailh hag al lostger -at.

Verb

gragailhat /ɡraˈɡaʎat/ verb gwan (displegadur)

1. Reiñ e vouezh da glevout o kaozeal eus ur big.
   • Me a gleve ar piked o c'hragailhat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 189.)
2. → Termenadur da glokaat (Ouzhpennañ) .
   • Hemañ ne gaoze ket c'hoazh, ne ra ken met gragailhat. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 189.)

Gerioù heñvelster

• ragachat

Troidigezhioù

• galleg : jacasser ^(fr)