mouezh

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus ar ger henc'hallek vois.

Anv-kadarn

mouezh /ˈmweːs/ benel (liester mouezhioù, furm vihanaat mouezhig)

  1. Stroll ar sonioù distaget gant ar genoù, hini un den peurvuiañ.
    • C'hui en ho yez a zeu d'e veuli
    E peb carter hac e peb coat ;
    Perac na zeu va mouez ingrat,
    Da imita hoc'h hini ? — (Heuryou brezounec ha latin, 1827, p. 47.)
    • E wad a skorne en e wazied, rak eur vouez a zave en e greiz : [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 54.)
    • Kreñvoc'h e save mouezh ar bugel bremañ ha dre e bedenn e lavare da Zoue : [...]. — (Jakez Konan, NOZ AR PELLGENT, Al Liamm niv. 65, Du-Kerzu 1957, p. 14.)
    • Ur vouezh skañv ha skiltr he devoa. — (TBP?, p. ?.)
  2. Meno eztaolet da-geñver ur vouezhiadeg.

Gerioù kevrennek

Deveradoù

Troioù-lavar

Troidigezhioù

sonioù
meno eztaolet