gouiziek
Brezhoneg
 Gwelet ivez : gouizieg
|
Etimologiezh
- Meneget er C'hatolikon (gouuizyec).
- Da geñveriañ gant ar ger kembraek gwyddon ("hudour", "gouizidig").
Anv-gwan
| Derez | Furm |
| Derez-plaen | gouiziek |
| Derez-uheloc'h | gouiziekoc'h |
| Derez-uhelañ | gouiziekañ |
| Derez-estlammiñ | gouiziekat |
gouiziek /ˈɡwi(z)jek/
- Barrek ha desket war dachenn pe dachenn
- — Ia, me; rak me a zo eun den guiziek hag a c'hoar kalz a draou divar benn ar velein. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 315.)
- Rak, mar d'oa eur zant braz, oa ive eunn den gouiziek ha desket meurbet. — (Gabriel Morvan, Buez ar Zent, Brest, 1894, p. 37.)
- War al lestr en argoll e reas pep den e zlead gant nerzh-kalon, sentus ouzh mouez ar c'habiten, ken dispont ivez e-unan ha ken gouiziek war e vicher. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 17.)
- Leun a ouiziegezh (diwar-benn ar skridoù, ar prezegennoù)
Gerioù enepster
Gerioù kar dre o ster
- brizhouizieg, brizhouiziek
- diouizieg, diouiziek
- gouizieg
- gouiziek-kenañ