c'hwirinat
Brezhoneg
Etimologiezh
- Diwar an anv-kadarn c'hwirin hag al lostger -at.
Verb
c'hwirinat /xwiˈrĩːnat/ verb gwan (anv-gwan-verb : c'hwirinet) (displegadur)
- Reiñ e vouezh da glevout o kaozeal eus ul loen-kezeg
- [...] ; sioul ha dereat keit ha ma chome an avel a-du ganimp, e fringale hag e c'hwirine evel un ebeulez kaset d'ar marc'h, kentiz ha ma save kel eus emgann ha stourm. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 30.)
- Mirc'hed ar c'hirri a c'hwirin ouzh ar c'hezekenned. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 34.)
- E-pad ur pennadig-amzer, e piltrotint war seulioù o mistri nevez, en ur c'hwirinat gwech pe wech, evel d'o gervel. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 34.)