teufen
Brezhoneg
Etimologiezh
- Eus deufen gant ur c'hemmadur dre galetaat (d > t)
Furm verb
| Kemmadur | Furm |
| hep | deufen |
| dre vlotaat | zeufen |
| amreizh | teufen |
teufen /ˈtøfːen/
- Furm ar verb dont e kentañ gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout
- War-lerc'h ar rannig-verb e :
- — Mes penaos e fell deoc'h e teufen a-benn d'hen lazhañ, Priñsez, pa nij kuit kerkent ha ma wel ac'hanon ? — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 20.)