soublañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Eus soublaff e krennvrezhoneg, deveret eus soubl amprestet digant ar galleg souple^[1].

Verb

soublañ /ˈsublã/, verb gwan, verb kreñv eeun (displegadur)

1. Stouiñ (ar c'horf pe ar c'hein peurvuiañ).
   • Goulc'han Beyer a soubl d'e dro, evit digeriñ an eil klasiad, p'en deus Herve roet plas. — (Brogarour, Onenn, Gwengamp, 1936, p. 84.)
   • An div briñsez a welas ar c’hañval o soublañ war e zaoulin. — (Ivon Krog, Eur Zac'had Marvailhou, Buhez Breiz, Kemper, 1924, p. 9.)
   • Sklear oa an noz, mez n'em boa nemed soubla etouez ar balan, ha den ne c'helle va guelet. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 88.)
   • Pa n’on ket evit na plegañ na soublañ gant an taolioù o skeiñ em c’hein. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 418, 470.)
2. soublañ ar c'hein, ar penn: stouiñ, plegañ (e gein, e benn), evit diskouez doujañs peurliesañ.
   • Ne soubljont o fennoù na dirak gourdrouzoù, na dirak krizder, na dirak tennoù ar Republikaned. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 127.)
   • Soublit ho penn ha sentit ouzhin. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 13.)
3. soublañ an daoulagad : sellout ouzh an douar pe dirak un den a renk uhel, pe gant ar vezh

Deveradoù

• soubladenn
• soubladenniñ
• soubladur
• soublet

Troidigezhioù

• galleg : baisser ^(fr) , incliner ^(fr)
• galleg : se courber ^(fr)

Daveoù

Roll an daveoù :

• ^[1] : Lexique Étymologique des termes les plus usuels du Breton Moderne, p. 248.