solieriñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn solier hag al lostger -iñ

Verb

solieriñ /soˈljeːrĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : solieret) (displegadur)

1. Lakaat (un dra bennak) er solier
   • C'hoant am-oa da zolieri ma heuneud. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 481.)

Stummoù all

• solierañ

Troidigezhioù

• galleg : mettre au grenier ^(fr)