soñjit

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar soñj-, pennrann ar verb soñjal pe soñjiñ, hag an dibenn-ger -it

Furm verb

soñjit /ˈsɔ̃ːʒit/

1. Furm ar verb soñjal/soñjiñ en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
   • — « Fazia rit, Yann, ma sonjit eo an holl gêriz lampouned. [...]. » — (Lan ar Bunel, Laouig ar Penker eun danvez beleg, Moulerez straed ar C'hastell, Brest, 1929, p. 56.)
   • E-giz ma soñjit, dont a eure Kripi. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 17.)
   • [...] ha da vont d'ar gêr, arru dija ar noz prim, 'vel ma soñjit. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 8.)
2. Furm ar verb soñjal/soñjiñ en eil gour lies an doare-gourc'hemenn
   • Ken pell all e oan chomet, neketa, tremen dek vloaz, soñjit 'ta !... — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 9.)
   • Soñjit 'ta e oa d'an ampoent Frañs ha Republik an hevelep tra. — (Yeun ar Gow, Skridoù, Hor Yezh, 2000, p. 9.)

Gerioù kevrennek

• disoñjit

Troidigezhioù

1. galleg : (vous) pensez ^(fr)
2. galleg : pensez ! ^(fr)