sizailh

Brezhoneg

Etimologiezh

Meneget er C'hatholicon evel sesaill (1499).

Anv-kadarn

sizailh /ˈsiː.zaʎ/ benel (furm vihanaat : sizailhig, liester : sizailhoù)

1. Benveg da droc'hañ danvez, paper, blev, geot, graet gant div lavnenn staget dre o c'hreiz.
   • Gant ar c'hemener kenta ez eus eur gaolenn, gant an eil eur sizailh, gant an trede eun nadoz, ha neud gant ar pevare. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 127.)
   • [...], war e dog, a oa bet troc'het didruez gant un taol sizailh. — (Roparz Hemon, An tri boulomig kalon aour, Al Liamm, 1961, p. 11.)

Deveradoù

• sizailhañ

Troidigezhioù

• galleg : ciseaux ^(fr)
• saozneg : scissors ^(en)

Daveoù

Roll an daveoù :