rankoc'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar rank-, pennrann ar verb rankout, hag an dibenn-ger -oc'h

Furm verb

rankoc'h /ˈrãŋ.kɔx/

  1. Furm ar verb rankout en eil gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
    • « [...]. Diou heur hanter ho pezo da chom gantan, hag e-pad an diou heur hanter-ze e rankoc'h, da genta, gwalc'hi e c'har gant an dour a zivero eur ar bigorn-ma a roan d'eoc'h ; [...].» — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 21.)

Stummoù all

Stummoù rannyezhel

Troidigezhioù