devero

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar dever-, pennrann ar verb deverañ, hag an dibenn-ger -o

Furm verb

devero /deˈveːro/ /diˈveːro/

  1. Furm ar verb deverañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
« [...]. Diou heur hanter ho pezo da chom gantan, hag e-pad an diou heur hanter-ze e rankoc'h, da genta, gwalc'hi e c'har gant an dour a zivero eur ar bigorn-ma a roan d'eoc'h ; [...].» — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 21.)

Troidigezhioù