Mont d’an endalc’had

rag-eeun

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Adverb

rag-eeun /raˈɡɛ̃wn/

  1. End-eeun, hep tro na distro ; war-eeun (en egor, diwar-benn an hentoù, an dilec'hiadurioù).
  2. Diouzhtu, hep gortoz ; a-benn, raktal (en amzer)
    • MONIG. — [...]... Ec'h an da sacha va skasou, ha rag-eeun !... [...]. — (Jarl Priel, Ar Vatez vihan, Sav niv. 29, Diskar-amzer 1944, p. 28.)
  3. (dre skeudenn-lavar) Hep hantererezh ; war-eeun
    • <skouer.>

Araogenn

rag-eeun

  1. war-eeun da ul lec'h :


Troidigezhioù