pigno
Brezhoneg
Etimologiezh
Furm verb
pigno /pĩɲo/
- Furm ar verb pignat e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
-
- — [...]. Neuze ec'h aio d'e varchosi hag e pigno war e dremedar, a zo buanoc'h eget an avel, evit dont war hon lerc'h. [...].— (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 144.)
- Gweñv evel ur c'hazh-koad e pigno ouzh ar gwez-derv da gutuilh dezho o-zri ur predad mez, pa c'hoarvezo ganto goullonderiñ o faneradig boued e daouarn ar beorien vihan. — (Tad Medar, Fatima !!, Ar Vuhez Kristen, Rosko, 1943, p. 24.)
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb a da skouer) :
- — Ha me, eme ar raz, a bigno war ar gwele. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 78.)