peurechue

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar peurechu-, pennrann ar verb peurechuiñ, hag an dibenn-ger -e

Furm verb

peurechue /pœreˈʃyːe/

  1. Furm ar verb peurechuiñ e trede gour unan an amdremened, en doare-disklêriañ
E-pad m'edont oc'h ober o zro, an Aotrou de Kerbalanek a beurechue da renkañ e dud, a gomze outo, a domme o c'halon dezho [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 203.)

Troidigezhioù