Mont d’an endalc’had

pedent

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ped-, pennrann ar verb pediñ, hag an dibenn-ger -ent

Furm verb

pedent /Distagadur ?/

  1. Furm ar verb pediñ e trede gour lies an amdremened, en doare-divizout
Hag e em lakaent war o daoulin dirak ar vazh, hag e pedent Doue ma teuje da dougen delioù. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 99.)
Keit ha ma pedent er stumm-se e kenderc'he ar re all da vale, da hopal an eil war egile, da dabutal a vouezh kreñv hep ober van ouzh ar grennarded a rede en o mesk en ur skrignal, e giz ma rafe Breizhiz vihan o c'hoari mouchig-dall. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 119.)

Troidigezhioù