oristal

Brezhoneg

Etimologiezh

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

Anv-kadarn

oristal /oˈristal/ gourel (liester oristaled)

1. Den iskis e zoareoù, e vennozhioù pe e emzalc'h
   • Sed amañ un oristal avat. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 50.)
   • [...] rak an oristal-se a zo c'hwezh fall gantañ. — (Klaoda ar Prad, Marvailhou ar Vretoned e-tal an tan, Sant-Brieg, 1907, p. 97.)
   • [...], rak n'eus bet biskoazh ha biken ne vo gwelet sebezusoc'h oristal o vale heñchoù Priel. — (Jarl Priel, Va Zammig Buhez, Al Liamm, 1954, p. 20.)
   • Hennezh a zo un oristal. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 291.)
   • Un doare oristal e oa. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 298.)

Gerioù heñvelster

• istrogell
• orin
• urlu

Troidigezhioù

• galleg : drôle de bonhomme ^(fr) , excentrique ^(fr) , farfelu ^(fr) , original ^(fr) , type bizarre ^(fr)