moanañ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan moan hag an dibenn-ger -añ

Furm anv-gwan

moanañ /ˈmwãnːã/

1. Derez-uhelañ an anv-gwan moan
   • [...], e c'houlennas mont en ur verionenn ken moan ha ken mistr hag ar vlevenn voanañ a zo. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 140.)
   • Edon war ur begad douar fraost ha didud hervez doare, un enez tric'hornek troet ar penn moanañ anezhi d'an hanter-noz. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 27.)