mik

Brezhoneg

Etimologiezh

Marteze eus migañ, heñvelster ouzh mougañ.

Anv-gwan

mik /mik/

1. sioul, difiñv, didrouz
   • Mik eo an amzer, an avel, ar mor.
   • Bezañ mik e galon

Adverb

mik /mik/

1. sioul, difiñv, didrouz
   • chom mik, tevel mik.
2. marv, divuhez, difiñv.

   Bezañ astennet mik

3. tre; penn-da-benn; lip-ha-lip

   chom a-sav mik, koll e benn mik, kousket mik, lazhañ mik, mervel mik, tevel mik

4. war-lerc'h un anv-gwan
5. war-lerc'h un anv-kadarn
   • Se a oa e-kerzh ar brezel-mik. — (TBR2, p. 354.)
   • Ar boue a zo war an traezh-mik. — (TBR2, p. 354.)
   • War ar plaen-mik. — (TBR2, p. 354.)

Troienn

• dall-mik
• didrouz-mik
• foll-mik
• heñvel-mik
• kloz-mik
• kousket-marv-mik
• kousket-mik
• lazhet-mik
• marv-mik
• mezv-mik
• sot-mik
• tavet-mik
• trevariet-mik

Troidigezhioù

• galleg : complètement, tout à fait ^(fr)
• saozneg : completely ^(en)
• spagnoleg : completamente ^(en)

Estlammadell

mik ! /ˈmikː/

1. Estlammadenn distaget evit lakaat unan bennak da devel.
   • <Skouer>.

Gerioù heñvelster

• grik !

Troidigezhioù

• galleg : chut ^(fr)
• saozneg : shh ^(en)

Anv-kadarn

mik /ˈmikː/

1. Na lavaret na grik na mik : na lavaret ger ebet.
   • En iliz ne lavar den ebet na grik na mik. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 97.)
2. Sentiñ hep mik na mak : hep ober touz, hep enebiñ.