miget

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar mig-, pennrann ar verb migañ, hag an dibenn-ger -et.

Furm verb

miget /ˈmiː.ɡet/

1. Deuet da vougañ ken na c'hall ket komz ken (diwar-benn an dud).
2. (Dre astenn-ster) Lakaet da devel.
   • Miget e oant. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 354.)
   • Neuze e oa miget ar gaoz pa on-oa gwelet egile o tremen. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 354.)
3. (Dre astenn-ster) Semplet.

Gerioù kar dre o ster

• mik

Troidigezhioù

• galleg : éteint ^(fr)  ; étouffé ^(fr)  ; tu ^(fr)