marvit

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar marv-, pennrann ar verb mervel, hag an dibenn-ger -it

Furm verb

marvit /ˈmarvit/

  1. Furm ar verb mervel en eil gour lies an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
An Ap. — N'eo ket 'ta ! Pa varvit e c'hellit lavaret, da vihana, oc'h marvet evel ma oa dleet! [...]. — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 15.)
  1. Furm ar verb mervel en eil gour lies an doare-gourc'hemenn

Troidigezhioù