mar deus
Brezhoneg
|
Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ». |
Etimologiezh
- Savet diwar ar stagell isurzhiañ mar, d- hag eus, furm dic'hour ar verb bezañ en amzer-vremañ an doare-disklêriañ
mar deus
- Ma'z eus
- — [...]. Kasomp anezho o-daou da verniañ fenoz da di Lusifer, d'an ifern, mar deus un ifern bennak. » — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 143.)
- Ha mar deuz unan-bennag e bourk Trelaouenan hag en defe eun tamm bara da rei d'eomp da zibri, e rafe eur vad vraz d'eomp oll. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 3.)
- — [...]. Mar deus eun arc'h ama, ne dle ket beza goullo, a gredan. Gwelomp. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 60.)
- « Me a welo emberr, » eme ar vestrez ; « ha mar deus ur plas vak bennak, ho pezo anezhañ, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 123.)