mankfe

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar mank-, pennrann ar verb mankout, hag an dibenn-ger -fe.

Furm verb

mankfe /ˈmãŋkfe/

1. Furm ar verb mankout e trede gour unan an amzer c'hallus, en doare-divizout

• Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :

— [...]. Kollet va lodig eus ar pourvezioù saoz d' aon d'ar gwall-skouer ne vankfe ket enebourien ar feiz d' ober eus ur furchadenn em fresbital. — (Abeozen, Pirc'hirin Kala-Goañv, Al Liamm, eil emb. 1986, p. 33.)

Rimadelloù

• A bé sé dé,
  War ma revr am-bez.
  Warc'hoaz am-bo adarre,
  Nemed ma mestr a vankfe,
  Ne gredan ket e rafe ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 385.)

Troidigezhioù

• galleg : (elle)/(il) devrait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) faiblirait ^(fr) , ferait erreur ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) manquerait ^(fr)
• galleg : (elle)/(il) s'évanouirait ^(fr)