lealoc'h

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan leal hag an dibenn-ger -oc'h

Furm anv-gwan

lealoc'h /leˈɑːlɔx/

  1. Derez-uheloc'h an anv-gwan leal
  2. Lealoc'h eget :
    • Rak ker mat e oa e galon, ha ken didroidell e oa e spered ma vefe bet diaes kavout ur floc'hig lealoc'h egetañ. — (Langleiz, Romant ar Roue Arzhur/levrenn I : Marzhin, Al Liamm, 1975, p. 54.)
  3. Lealoc'h evit :
  4. Lealoc'h-lealañ : muioc'h-mui leal

Troidigezhioù