kuit

Sellet e vez ouzh ar bajenn pe ar gevrenn-mañ evel un divraz da glokaat e brezhoneg. Mar gouezit tra pe dra diwar-benn danvez ar pennad e c'hellit lakaat ho kouiziegezh da dalvezout dre gemmañ ar bajenn-mañ diouzhtu goude klikañ war al liamm « kemmañ ».

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar ger gallek "quitte"

Anv-gwan

kuit /ˈkɥitː/

1. kuit da
2. kuit ha pare

Adverb

kuit /ˈkɥitː/

1. adverb implijet war-lerc'h verboù zo (a-wechoùigoù e-kwit)
   • mont kuit

   • kerzh kuit
   • Emaomp kuit : emaomp o vont kuit.
   • Deomp kuit. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 134.), — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 295.)
   • aet kuit

   • breskenn kuit
   • dic'hastañ kuit
   • dont kuit
   • fardiñ kuit
   • kas kuit
   • lemel kuit
   • loc'hañ kuit
   • nijal kuit
   • redek kuit
   • riklañ kuit:

     An tamm dioc'h ar mor a riklas kuit ha ne voe gwelet mui. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 28.)

   • ripañ kuit, en em ripañ kuit
   • sachañ kuit
   • skarañ kuit
   • skarzhañ kuit
   • skeiñ kuit
   • skrabañ kuit
   • skubañ kuit
   • steuziañ kuit
   • tec'hel kuit
   • tennañ kuit
   • troc'hañ kuit
2. hep verb
   • Egile a gemeras ar groaz ha kuit ac'hano ganti, hep lavaret ger. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 33.)
   • Hag ar paotr kuit ken seder ha tra. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 182.)
3. en droienn ha kuit dre eno

Nederlandeg

Anv-kadarn

kuit benel/gourel

1. kof-gar