krogis

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar krog-, pennrann ar verb kregiñ, hag an dibenn-ger -is

Furm verb

krogis /ˈkroːɡis/

  1. Furm ar verb kregiñ e kentañ gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Evit beza direbech avoalac'h e krogiz adarre em fuzil hag e skoiz ker kren ha ker kren var an or, ma kave dign e vezen klevet betek Pont-Christ ha Plouescat. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 40.)
Goude bezañ lakaet va chupenn, e krogis da reizhañ kaieroù. — (Aleksandr Soljenitsyn, lakaet e brezhoneg gant Ernest ar Barzhig, Ti Vatriona, Al Liamm, 1976, p. 58.)
[...], un nozvezh e krogis 'ta da sellout e-barzh e zoug-paper evel ma seller e-barzh daoulagad un den. — (Pêr Denez, Glas evel daoulagad c'hlas na oant ket ma re, Al Liamm, 1979, p. 41.)

Troidigezhioù