kouskas

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kousk-, pennrann ar verb kousket, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

Kemmadur Furm
hep kouskas
dre vlotaat gouskas
amreizh digemm

kouskas /ˈkuskas/

  1. Furm ar verb kousket e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Daouzek leanez ez oant eno, ha daouzek noz e kouskas el leandi, ha bep noz gant unan al leanezed. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 49.)
Mab-kaer ar roue a gouskas ives ; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 68.)
Ne gouskas ket mat. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 33.)

Troidigezhioù