kontantiñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-gwan kontant hag al lostger -iñ

Verb

kontantiñ /kɔ̃nˈtãntet/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kontantet) (displegadur)

1. Reiñ e c'hoant (da unan bennak)
   • — An dud pinvik, ma mab paour, na c'hall netra o c'hontantiñ, hag a glask bepred kreskiñ o madoù. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 185.)

Stummoù all

• kontantañ

Liamm war-du al lec'hienn Devri

• kontantiñ / kontantañ v.

Troidigezhioù

• galleg : contenter ^(fr) , satisfaire ^(fr)