komerjont

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar komer-, pennrann ar verb komer, hag an dibenn-ger -jont

Furm verb

komerjont /kɔ̃ˈmerʒɔ̃ɲ(t)/

  1. Furm ar verb komer e trede gour lies an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
Met skuizhañ a eurejont koulskoude o-daouik o-unan, hag e komerjont gante o magerez kozh hag ur verc'h he devoa hag a oa gwall divalav. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 247.)
Ma komerjont anezhañ hag hen kasjont gante. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 131.)

Stummoù all

Gerioù kevrennek

Troidigezhioù