Mont d’an endalc’had

koanias

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar koan-, pennrann ar verb koaniañ, ur glebiadur notennet -i-, hag an dibenn-ger -as

Furm verb

koanias /ˈkwãnjas/

  1. Furm ar verb koaniañ e trede gour unan an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
An tort a chomas, hep em ober pediñ pelloc'h, hag e koanias gant ar briñsez, ha goude koan e c'hoarias kartoù ganti ivez, hag ec'h eas da gousket war-dro hanternoz, evel er c'hastell kentañ. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 89.)
Charlez a goanias mat, ha goude-se ec'h eas da gousket en ur gwele pluñv, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 72.)
An tort a heuilhas ar briñsez en he c'hastell, hag a goanias ganti. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 87.)
Neuze, mab ar pesketaer a yeas gant an teir-ma, a goanias ganto, [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 52.)

Troidigezhioù