klevout anv

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar ar verb klevout, an anv-kadarn anv hag an araogenn eus.

Troienn verb

klevout anv /Distagadur ?/

1. Klevout meneg, keloù eus unan bennak.
   • Hogen n'em eus bet klevet anv ebet morse eus e wreg ha n'ouzon ket, kennebeut, hag-eñ en devoe bugale all ouzhpenn ar mab a gomzin anezhañ pelloc'hik. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 7.)
   • ... o vezañ klevet anv anezhañ …, — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 9.)
2. Klevout meneg, keloù eus un dra bennak.
   • Ar manac’h ne fell ket dezhañ klevout anv eus ar vad a ray hiviziken, — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 14.)
   • Klevet hoc'h eus ano eus ar gêr vras-se, evelato ? — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 92.)

Troiennoù heñvelster

• klevout kaoz (eus)
• klevout komz (eus)
• klevout meneg (eus)

Troidigezhioù

• galleg : entendre parler de ^(fr)