klevjomp

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar klev-, pennrann ar verb klevet pe klevout, hag an dibenn-ger -jomp

Furm verb

klevjomp /ˈklevʒɔ̃m(p)/ /ˈklewʒɔ̃m(p)/

  1. Furm ar verb klevet/klevout en eil gour lies an amzer-dremenet strizh, en doare-disklêriañ
Kerkent hag erru er c'hamp e klevjomp d'an diwezh abalamour da betra e oamp bodet eno, [...]. — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 12.)
Edomp eat eur pennad mad dija, pa glefchomp houpadenn ar gaouenn. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 16.)

Troidigezhioù