kildroenniñ

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar an anv-kadarn kildroenn hag al lostger -iñ.

Troienn verb

kildroenniñ /kildroˈɛnːĩ/ verb gwan (displegadur)

1. troiata; mont ha dont oc'h ober troioù.
   • Emañ ar re-mañ o kildroenniñ dre amañ. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)
   • Emañ aze o kildroenniñ en-dro dezhi ha ne gred ket kaozeal outi. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)
   • Kaer em boa derc'hel da gildroenniñ dre eno, ne gaven ket ma roud. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 258.)
   • Ann techou fall, ar garantez, / O kildroenni em spered. — (Parrosian romen latin ha brezonek a zo ebarz oferennou ha gousperou ar zuliou (...) Troet e brezonek gant I.-M. ar lann, 1874, p. 69.)

Deveradoù

• kildroennet

Troioù-lavar

• kildroenniñ en-dro d'unan bennak

Troidigezhioù

• galleg : errer çà et là ^(fr) , faire des détours ^(fr) , méandrer ^(fr) , serpenter ^(fr) , sinuer ^(fr) , tourner et virer ^(fr) , tergiverser ^(fr)