troiata

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar an anv-kadarn troiad hag al lostger -a, gant ur c'hemmadur dre galetaat.

Verb

troiata /troˈjatːa/ verb gwan (anv-gwan-verb : troiataet) (displegadur).

  1. Ober troioù ha distroioù.
  2. Treiñ en-dro da un dra pe un den:

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù