kavfomp

Ur pennad eus ar Wikeriadur, ar geriadur liesyezhek frank a wirioù.

Brezhoneg

Etimologiezh

Savet diwar kav-, pennrann ar verb kavout, hag an dibenn-ger -fomp

Furm verb

kavfomp /Distagadur ?/

  1. Furm ar verb kavout e kentañ gour lies an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ (e brezhoneg Treger)
— Penaos tremen an noz amañ ? Mar karet e c'hoarifomp d'an diñsoù, da c'hortoz an deiz da dont ? Berroc'h e kavfomp an amzer. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 65.)
— Azeomp eta, eme Herve, marteze e kavfomp eun dra bennak da zibri. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 107.)
— Barrikennou didalet, gwin a oa enne ! eme ar pôtr koz. Daoust ha ne gavfomp-ni ket unan, unanik hepken en he fez ?... — (Fañch al Lae, Bilzig, Kemper, 1925, p. 69.)
Met lezomp ar re-mañ bremañ en o c'haouedoù, lec'h o c'havfomp diwezhatoc'h, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 55.)

Gerioù heñvelster

Troidigezhioù